რაღაც

ნევროპათოლოგებს ყველა ავადმყოფი ჰგონიათ.
ანტიდეპრესანტები მხოლოდ გთენთავს, მაგრამ მაინც ვერ არკვევ შენ მდგომარეობას.
ფსიქოლოგები ბევრს ლაპარაკობენ, იმდენს რომ გაშტერებენ და მათგან იმდენად დაღლილი მოდიხარ რომ მერე დასვენებაც გიჭირს.
ჯერ ისევ პატარა ვარ, ნამდვილად ასეა. მგონი ვხვდები რატომაც ხდება ასე...
დედაჩემი ნამდვილად ბევრს მიძლებს.
საბოლოოდ დავრწმუნდი რომ შვილი თუ მეყოლება ჩემნაირი არ უნდა იყოს.



ყველა ერთროულად აფრენს.
აფრენენ ყველა პროფესიის ადამიანები, ამიტომაც არ მინდა არჩევანის დრო დადგეს.
ყველანაირი ტიპის ადამიანი შემხვდა. არც იმ გაცვეთილი ფრაზის არ მჯერა რომ ყველა ინდივიდუალურია, სისულელეა.
ახლა ისიც მიკვირს, რატომ არ მძინავს.
ისე მგონი ამ ბოლო დროს აღარაფერი არ მიკვირს.
საკუთარ ცხოვრებას იმიტომ ვეგუები რომ ჩემია და ვერ შევცვლი, თორემ ხშირად მინდება სხვა აზროვნების პიროვნებად ყოფნა.
საერთოდაც ვეღარავის ვეღარ ვიტან, ან შეიძლება უფრო ხალხთან ურთიერთობა მიჭირს.

“ტერმინი დეპრესია შეიძლება გულისხმობდეს როგორც ემოციას, ასევე დიაგნოზს. ემოციასთან დაკავშირებით, ეს ტერმინი შეიძლება ნიშნავდეს დამძიმებულ და სევდიან ხასიათს“

ნწ არამგონია რამე მჭირდეს.
ყველაზე მეტად ის მიკვირს რომ ერთ დღეში შეძლება ნერვები მოგეშლოს უბრალო რამეზე. არადა 2 წუთის წინ არაფერი მაკვირვებდა.
ცუდ ხასიათზე მიზეზი შეიძლება იყოს..
ზოგჯერ მიზეზიც არ არსებობს, მაგაზე მეღიმება.
მაგარმა ჩაიმ შეიძლება 15-20 წუთი გამოგაფხიზლოს. ვფიქრობ რომ სჯობს იგივე გავიმეორო რაც ადრე.
გუშინ ღამე ისევ გამეღვიძა, კედელს მივეყრდენი, თავი მაღლა ავწიე და მაღლა თვალი გამიშტერდა. მერე შემცივდა, ვიგრძენი რომ გული ძალიან ამიჩქარდა, მერე თითქოს ყველაფერი დაპატარავდა, მთლიანად მოვექციე იმ მინიატურულ სამყაროში და რამდენიმე წუთში ისევ დავინახე ოთახის ჭერი. თავი ბალიშზე დავდე, სხეული გამითბა, მერე თვალებიც დამეხუჭა მაგრამ აღარ დამეძინა, უბრალოდ თვალები ვერ გავახილე.
მომწყინდა.
Fუუ, სიამოვნებით მოვუღებდი ამ ყველაფერს ბოლოს.
დღეს ბეევრი ორიგამი უნდა გამეკეთებინა, თუმცა დაჭმუჭნული ქაღალდების გარდა ვერაფერს ვხედავ.
ავარიის შემდეგ მგონი თვალთ დამაკლდა, მაგრამ ოფთალმოლოგებიც არ არიან მთლად კარგად, ეგენიც აფრენენ მგონი, მეტის მისვლის სურვილი კი ნამდვილად არ ამქვს.

ხომ მართლა.



ის თავისთავად მშვიდია და წყნარად დაცურავს აკვარიუმში, ზოგჯერ ფრთხის, მერე ისევ მშვიდდება, სახე ახლოს მოაქვს და იყურება.
ნეტა ყეველა ასეთი იყოს, ეს ერთადერთია მგონი ნერვებს რომ არ მიშლის.
(sun)