Monday, August 29, 2011

1..2..

მეღირსა > დასვენება...
ყველაფერი იმით დაიწყო
წყნარი ადგილის პოვნა თითქმის შეუძლებელია, თან ისეთი იმდროინდელ ხასიათშიც რომ ჯდება.
გზა სულ იწელება, განსაკუთრებით ის გზა რომელიც მე გამოვიარე.
ყოველ 5 წუთში ერთხელ:
-ან, აქ ამოვყირავდით? აქ მოვკვდი კინაღამ? რა არა, ზუსტად მახსოვს აქ იყო
ვერ ვიტან მანგლისს, ვერც გარშემო ტერიტორიას სულ ის ღამე მახსენდება და მაინც - ვერ ავცდი ახლოს ყოფნას
ჩანასახშივე, უკვე მერამდენეჯერ, მოკვდა ჩემი სურვილი ჯანმრთელი ცხოვრების წესით მეცხოვრა. მაგალითად ყოველ დღე მევარჯიშა, სწორედ მეკვება.
ნწ, არაფერი გამოდის.
მიუხედავად იმისა რომ სპორტ-კომპლექსი იყო, ვერც კი ვიცურავე, ყოველშემთხვევაში მაშინ.