Wednesday, July 6, 2011

მე დამესიზმრა, რომ მეძინა

მე დამესიზმრა, რომ მეძინა. მაგრამ მე სულაც არ მეშლება, მე ხომ ვიცოდი, რომ გამეღვიძა მანამდე, სანამ გავიგებდი რომ მეძინა, გავიხსენებდი. მაგრამ მე ესეც არ მეშლება, მანამდე ძილს არ მივეცემოდი და ძილში არ გავიხსენებდი, რომ ეს-ეს არის გამომეღვიძა და რომ აქამდე დამესიზმრა, თითქოს მეძინა. სანამ არაფერს არ ვერწმუნე და არ ვიკბინე ხელზე და ჩემ თავს არ შევეკითხე: მე ვიკბინე ხელზე ნამდვილად თუ დამესიზმრა რომ ვიკბინე, რადგან ვერადა ვერ გამიგია, მე ნამდვილად გამომეღვიძა თუ ისევ მძინავს და მესიზმრება, რომ წარმეკვეთა სასოება მე იმის გამო რომ ვერ გავიგე, ნადვილად მძინავს , თუ მე მხოლოდ... თუ იმის გამო...
  ასე იცვლება ძილ-ღვიძილი კვლავ უძილობით, ასე გამორბის თავდავიწყება და ასე ველტვი სულის სიმშვიდეს, რაც სულ არ არის სულის სიმშვიდე, ასე ვესწრაფი სულის სიფხიზლეს, რაც სულ არ არის სულის სიფხიზლე, უკიდურესად ვარ დაძაბული და ბეწვის ხიდზე სიარულის ვერ შემძლებელი, მე გადავდივარ ბეწვის ხიდზე ათიათასჯერ, უკუნ ღამეში, რომ გრძელდება, ვით საუკუნე და ბნელში ისე მიეშირება, არ უჩანს ბოლო და დასასრული.
ანრი მიშო

უკვე თითქმის კვირა- ნახევარია რაც ღამის 5 საათზე მეღვიძება, ვერც ძილს ვაგრძელებ და არც ადგომის სურვილი მაქვს..დავიღალე

No comments:

Post a Comment